Bir deniz kızı gördüm, kaybolmuştu
Sanki o anda zaman durmuştu
Ve kocaman dünyada
İkimizden başka hiç kimse yoktu
Yüzerken sessizce mavi denizde
Yol verdi balıklar onu görünce
Büyüleyici güneşin vurduğu teninde
Açıldı gökkuşağı en güzel renkleriyle
Parladı yıldızlar gündüzün ortasında
Göründü ay gözlerinin arasında
Durdu artık, dönmeyi unuttu dünya
Başladı masal bir ben, bir denizkızı arasında..
Şiir, her zaman anlamın ve duygunun bir araya geldiği, bir yazarın içsel dünyasını okuyucusuna sunduğu bir alan olmuştur. “Bir Deniz Kızı Gördüm” şiiri de, gerçek dünyadan uzaklaşarak fantastik bir imgeler dünyasına kapı aralar. Bu şiir, hem görsel hem de duygusal açıdan zengin betimlemelerle doludur. Yazar, gerçek dünyanın sınırlarını aşarak, deniz kızı imgesiyle çok daha derin bir anlam evreni yaratmıştır.
Şiirin ilk satırları, bir kaybolmuşluk hissiyle başlar; “Bir deniz kızı gördüm, kaybolmuştu” ifadesi, hem deniz kızının hem de kişinin kendisinin bir anlamda kaybolduğunu, belki de gerçek dünyadan bir kaçış yaşandığını anlatır. Zamanın durması, şiirin başındaki bir başka güçlü betimleme, okuru anın içine hapseder. Bu, bir yazarın okuyucusuna aktarmak istediği derin içsel bir durumu, bir olayı yaşatma arzusudur.
Şiir boyunca kullanılan imgeler de oldukça belirgindir. “Sessizce mavi denizde” ifadesi, denizin sakin ve huzurlu halini simgelerken, balıkların yol vermesi ise denizin sakinliğini bozmadan uyum içinde var olmayı ifade eder. Bu, şiirin temalarından biri olan doğa ile uyum ve içsel huzurun simgesidir. Gökkuşağı, güneşin vurduğu ten ve yıldızların gündüz ortasında parlaması, şiirin mistik atmosferini güçlendiren unsurlardır.
“Bir ben, bir denizkızı arasında masal başladı” kısmı ise, şiirin sonunda gerçek ve hayal arasındaki geçişi vurgular. Yazar, aslında şairane bir anlatımla gerçek dünyadan soyutlanıp, bir masal dünyasına adım atıldığını ifade eder. Bu, şairin içsel arayışını ve insanın fantastik bir dünyada, kendi ruhsal yolculuğuna çıkışını simgeler.
Yazar, dildeki sadelik ile derinliği ustaca birleştirerek, bir yandan imgesel dünyayı yaratırken diğer yandan okuyucuyu bu dünyaya davet eder. Şiir, hem görsel hem duygusal açıdan yoğun bir anlatımla, okuyucuya hayal gücünü harekete geçiren bir deneyim sunar.
