Bazı hikâyeler vardır, sessizce başlar ve insanın kalbinde yankı bulur. Tam da karşımızdaki binanın çatısında başlayan bu küçük hayat yolculuğu gibi. Bir martı yavrusu… Ne bir haberin parçasıydı ne de bir belgeselin kahramanı. Ama bizim için günbegün gelişen, heyecanla izlenen gerçek bir yaşam öyküsünün merkezi haline geldi.
İlk Gün: Sessiz Bir Misafir
Yaz başıydı. Gözümüz çatıya her takıldığında, bir martı çiftinin telaşla uçuştuğunu gördük. Sonra fark ettik ki, yumurtadan yeni çıkmış bir yavru, çatının güvenli sayılabilecek köşesinde anne-babasının koruması altında büyümeye çalışıyordu. Gözleri henüz ufka alışmamış, kanatları ise uçmak nedir bilmiyordu. Ama o küçücük tüy yumağının içinde tarifsiz bir yaşam gücü saklıydı.
Bizse sadece izleyici kalamadık. Balkonumuzdan, ailecek bir şeyler taşıdık onlara: taze su, ufak balık parçaları, kırıntılar… Her sabah, bir çocuğu okula hazırlar gibi onları gözetlemek, martı yavrusunun günden güne serpilmesini görmek bizim için gündelik hayatın içinden kopan bir mucizeydi.
Gergin Komşu, Sessiz Dayanışma
Bu öykünün bir başka katmanı daha vardı: Yan binada güvercin besleyen bir komşumuz, martıların çatıda bu kadar uzun süre kalmasından hoşnut değildi. Anlayabiliyorduk; kuşlar bazen diğer türleri rahatsız ederdi. Ama bu küçük martının varlığı artık sadece kuş değil, bizim için bir anlam haline gelmişti. Bu çatışmaya rağmen, kimse martıya dokunmadı. Sessiz bir anlaşma gibi; biz baktık, o büyüdü.
Ve O Gün Geldi: İlk Uçuş!
Sonunda beklenen an geldi. Martı yavrusu, birkaç gündür kanatlarını daha cesur çırpmaya başlamıştı. Gövdesi hâlâ dengesizdi, ama gözlerinde yepyeni bir ufuk vardı. Ardından o an… Gökyüzüne ilk süzülüş! Düşe kalka, çatılar arasında kısa ama kararlı sıçrayışlarla yaptığı ilk uçuş denemeleri, hepimizin yüreğini ağzına getirdi. Videoya kaydettik o anı. Çünkü bu sadece bir kuşun uçması değildi; doğanın sessizce yürüttüğü bir eğitimin, bir hayata tutunuşun ta kendisiydi.
Gökyüzüne Doğru…
Bugün o martı artık kanat çırpıyor. Belki başka çatılara, başka ufuklara gitti. Ama her defasında gökyüzüne baktığımızda onu hatırlıyoruz. Bir martı yavrusunun büyümesini izlemek, bize sabrı, dayanışmayı ve yaşamın mucizevi tarafını yeniden öğretti.
Bizim penceremizden bakınca artık sadece şehir değil; bir martının izi var gökyüzünde.
Gönderen Takipçimiz: Cihan Demir
